jestem tylko tym kim pamiętam być

     I
jestem
tylko tym
kim pamiętam być

choć ze świata rozumiem
tylko łyżkę pogody
i prognozę zupy

jestem tylko gliną
krążącą wokół słońca
zdaną na kształt lub bezkształt
czyichś drżących
rąk

     II
tak znamy i zapominamy się
codziennie

to ja – zaspany pasażer autobusu –
który wsiadając prosi stłoczonych ludzi
by przesunęli się trochę
bo w środku jest jeszcze dużo miejsca
któremu kromka spada na podłogę
zawsze masłem do dołuv który wraca do domu tak zmęczony
że znów nie może zasnąć
     III
do tego mam tyle problemów
tyle rzeczy do zrobienia
a nic na tym świecie nie jest moje –
nawet imię mam pożyczone
od kalendarzy

i kiedyś będę musiał je
oddać

[24 lipca 2008 r.]