odnalezione zdjęcie z czasów młodości

właściwie
nigdy nie lubiłem zdjęć –
najpierw nerwowe szukanie
grzebienia i wymówek

potem czerwone oczy
wymuszony uśmiech
i ręce z którymi nigdy nie wiadomo
co zrobić
wiedziałem że tak będzie
a nie mówiłem

bo stoję tam ciągle
w odświętnym ubraniu
którym dziś już tylko wycieram podłogę

bo stoję tam ciągle
niekiedy całkiem sam
niekiedy wśród innych samotnych ludzi

lecz nigdy nic nie robię
bezradnie pozwalam życiu
napisać dla nas wszystkich
oddzielne
scenariusze

[3 czerwiec 2008 r.]