zapiski z domu starości

na poręczy krzesła
jeszcze wisi jej ledwo rozpięta
ślubna sukienka

a myśli już z trudem zapinane na tabletki
ręce słodzą herbatę koło filiżanki
w lotku znów wszystkie liczby obok

imię ojca – Tristan
imię matki – Izolda
kłaniają się odbicia w lustrach
adresy pierwszą tabliczką mnożenia
łzy gubią się w labiryncie twarzy
nie potrafią już spłynąć

a cudze wspomnienia dzwonią w środku nocy
każą biec gdzieś boso
przez muzeum
prosto przed siebie

[24 maja 2009 r.]