Poezja polska - wiersze o przebaczeniu

 oda do dłoni

     I
moje dłonie
tak słabo was poznałem
wiem tylko że jesteście obie
kiedyś długo szukałyście dla mnie
początku klejącej taśmy
i było to dla mnie tak śmiesznie ważne
kiedyś długo szukałyście dla mnie
drobnych pieniędzy w portfelu
lecz i tak dostałyście resztę
bez jednego grosza

     II
otworzyłem wami tyle drzwi
za którymi nie było
nic
zamknąłem tyle
za którymi zostawiłem
wszystko

     III
wybaczcie mi moje dłonie
a będzie wam przebaczone
słyszę urywek zapomnianej modlitwy
albo telewizyjnej reklamy

#modlitwa #oda #poznanie #przebaczenie #poezja polska #taśma klejąca

---

 walizki

są wszędzie
przed niebiańską bramą
leżą porozrzucane
piramidy walizek
niczym jedenasta plaga
niczym farby Chagalla

jest w nich wszystko
co ludzie ludziom
dają na drogę
okulary
zabawki
zegarki

lecz na druga stronę
nie sposób zabrać niczego
to oczywiste
jak wahadło Foucaulta
jak zakład Pascala

dlatego są tutaj
może z braku przepisów
może jako dowód miłości
przed Ostatecznym Sądem

#Bóg #Sąd Ostateczny #zmarli #Chagall #walizki #wiersz #miłość ludzka

---

 pozwólny ludziom być mali

pozwólmy ludziom być mali
jak ziarnko piasku
jak śnieg co kurczy się w dłoni

pozwólmy im zatrzasnąć przed nami drzwi
nadstawmy im drugi policzek
potem trzeci i czwarty

nie wyrywajmy im nóżek
nie zamykajmy ich w klatkach
na noc połóżmy im czasem
ser w kącie lub
ząb pod poduszkę

pozwólmy im być
pozwólmy

#poezja metafizyczna #Jezus #zło wyrządzone przez ludzi #grzech #wiersze smutne

---

 morderca

więc gdy go zabiłem
to wziąłem go za rękę i
ciągnąłem przez całe miasteczko -
bosą kałużę krwi

krzyczałem
krzyczałem
a zaspani ludzie wychylali się z okien
łapali się za głowy i płakali

jego dłoń
była coraz zimniejsza i
nagle zdałem sobie sprawę
że to on już mnie trzyma
że nie mogę go opuścić

więc pomyślałem sobie
że kupię mu buty
na jego biedne bose stopy

lecz wszystkie sklepy
były już zamknięte

#sumienie #poezje #wiersze #śmierć #przebaczenie #przestępstwo

Jakub Schikaneder, Murder in the house (1889)

---

 pamiętać z miłością

   I
mówisz – przebacz
a będzie Ci przebaczone –
by nie rzucić większego od siebie cienia
gdy za powieki zajdzie Ci słońce

mówisz a moje serce wciąż tak małe
gdy czas leci nieubłaganie –
jutro nazywano wczoraj
już parę dni temu

   II
wybaczyć –
to nie znaczy zapomnieć
lecz pamiętać z miłością

to jak przyrzec płomieniowi
świecy że nigdy nie zgaśnie
a ptakom że wiosna nie odejdzie

#Bóg #Biblia #przebaczenie #wiersze smutne #poezja #smutek #żal

---

 kolaborant

   I
jedno krzesło
było przysuwane i zasuwane ciężej
niż inne w tym domu

miało skrytkę w jednej nodze
było parę razy przenoszone
z kryjówki do kryjówki

w lecie drugiego roku wojny
przypalono je papierosem
na wysokości trzeciej i czwartej deski
lecz nie zdradziło tajemnicy

   II
ostatniego wieczora
gdy nie przyszli uczniowie –
przewróciło się i
długo nie wstawało

potem ktoś o spoconych palcach
wszedł i zawisł nad nim –
odtąd skrzypiało inaczej

   III
czasami gdy nikt nie widzi
zapalam za jego martwą duszę
elektryczną świeczkę w kościele
z zimnym płomieniem
w środku

#poezja polska #wojna #ostatnia wieczerza #wyrzuty #dla polkiej poezji sumienia #zdrada

Adolph Menzel, The balcony room (1845)

---

 zmartwychwstanie

     I
spadkobiercy światła
którzy przebaczyli i
którym przebaczono
szli przez kwitnące łąki
poprzez brzegi wieczności

młodnieli z każdą chwilą
poznawały ich zagubione włosy
powracały z grzebieni ubrań i dywanów

rodziny witały się
a łzy niegdyś uronione
wpływały z powrotem do oczu

     II
zbudziły się w albumach motyle
z obrazów uciekły postacie
pomniki maszerowały
przez czyśćcowe place
a święci podjeżdżali żółtymi taksówkami
by zobaczyć ich wszystkich

     III
lecz po drugiej stronie miasta
od światła mrużyły się dusze

#eschatologia w poezji polskiej #zmartwychwstanie #odrodzenie #zbawienie i potępienie

Sebastiano Ricci,The Resurrection (1715)

---

Chcesz skomentować albo przeczytać jeszcze więcej moich wierszy?
Polub mój fanpage na Facebook.com a nic Ciebie już nie ominie!